Pozostale koszty operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Pozostałe koszty operacyjne - zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. są to koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. Są one "symetryczne" względem pozostałych przychodów operacyjnych.

Obejmują one zatem:

• wartość netto sprzedawanych lub likwidowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• koszty prowadzonej działalności socjalnej;
• przekazane darowizny;
• zapłacone kary, grzywny i odszkodowania;
• odpisy aktualizujące wartość środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, zapasów i należności;
• spisanie przedawnionych, umorzonych lub nieściągalnych należności w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych;
• utworzenie rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi.

OC biura rachunkowego.

Plan kont biuro rachunkowe Lódź

Plan kont – układ kont księgowych przyjęty w danym podmiocie gospodarczym w celu uporządkowania ewidencji operacji gospodarczych, uwzględniający przepisy prawa oraz potrzeby zarządzających. Plan kont ma formę szczegółowej listy określającej porządek poszczególnych kont w księdze.

Plany kont są często do siebie podobne w różnych przedsiębiorstwach, co może być związane z wymogami prawnymi danego państwa. Podobieństwa planów kont mogą również wynikać z faktu, że większość księgowych przy jego tworzeniu posiłkuje się wzorcowymi planami kont dostępnymi w rozmaitych publikacjach fachowych, adaptując wzorzec do potrzeb jednostki gospodarczej.

W Polsce zgodnie z zapisami Ustawy o rachunkowości jednostka powinna m.in. posiadać dokumentację dotyczącą zakładowego planu kont ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej (Art. 10 Ustawy o rachunkowości).

Okres sprawozdawczy biuro rachunkowe Lódź

Okres sprawozdawczy – zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (art. 3 ust. 1 pkt 8) – jest to okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Najczęściej jest to rok obrotowy.

Należności dlugoterminowe biuro rachunkowe Lódź

Należności długoterminowe – są to roszczenia względem różnych dłużników, które nie spełniają kryteriów zaliczania ich do należności krótkoterminowych i wykazywania w aktywach obrotowych zgodnie z Ustawą o Rachunkowości.

Należności długoterminowe obejmują należności z wszystkich tytułów (z wyjątkiem należności z tytułu dostaw i usług – te są w całości ujmowane w należnościach krótkoterminowych), których termin wymagalności jest dłuższy niż 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Przykładem należności długoterminowych mogą być należności z tytułu udzielonej jednostce powiązanej nieoprocentowanej pożyczki, w tej części, która będzie spłacona nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Krótkoterminowe aktywa finansowe biuro rachunkowe Lódź

Krótkoterminowe aktywa finansowe – zgodnie z ustawą o rachunkowości są to aktywa obrotowe płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia. Przez krótkoterminowe aktywa finansowe rozumie się aktywa pieniężne (np. środki pieniężne w kasie lub na rachunku bankowym), instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki (np. udziały lub akcje), a także wynikające z kontraktu prawo do otrzymania aktywów pieniężnych (np. udzielone pożyczki) lub wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach (np. umowa forward).

Dzień bilansowy biuro rachunkowe Lódź

Dzień bilansowy – zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. jest to dzień, na który jednostka sporządza sprawozdanie finansowe (najczęściej dniem tym jest 31 grudnia, gdy rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym).

Dzialalność operacyjna biuro rachunkowe Lódź

Działalność operacyjna – działalność związana z bezpośrednim wytwarzaniem towarów lub świadczeniem usług. Jest to zespół działań (funkcji przedsiębiorstwa) związanych z przetwarzaniem zasobów w wyniki rzeczowe, tzn. produkty (wyroby/usługi).

Działalność operacyjna przedsiębiorstwa interpretowana jest dwojako:

• w węższym zakresie - jako zespół funkcji podstawowych przedsiębiorstwa (często bez sprzedaży),
• w szerszym zakresie - jako zespół funkcji podstawowych i pomocniczych przedsiębiorstwa.

Pojęcie działalności operacyjnej przedsiębiorstwa wprowadzone zostało do teorii i praktyki zarządzania przedsiębiorstwem jako uogólnienie jego działalności produkcyjnej i usługowej. Określenie działalność operacyjna pochodzi od słowa operacje, oznaczającego transformację zasobów na wyniki użyteczne w postaci produktów. Nie należy rozumieć pod tym określeniem działalności bieżącej – dla takiej działalności właściwym jest określenie działalność operatywna.

Według ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku przez działalność operacyjną rozumie się podstawowy rodzaj działalności jednostki oraz inne rodzaje działalności, niezaliczone do działalności inwestycyjnej (lokacyjnej) lub finansowej. (art. 48b, ust. 3, pkt. 1).

Dzialalność inwestycyjna biuro rachunkowe Lódź

Działalność inwestycyjna – działalność przedsiębiorstwa, której przedmiotem jest zakup lub sprzedaż rzeczowych aktywów trwałych (środków trwałych, środków trwałych w budowie), wartości niematerialnych i prawnych, długoterminowych inwestycji (w tym inwestycji w nieruchomości i prawa), krótkoterminowych aktywów finansowych (z wyjątkiem środków pieniężnych i ich ekwiwalentów) oraz związane z nią pieniężne koszty i korzyści.

Stanowi jeden z trzech podstawowych rodzajów działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo – obok działalności operacyjnej i finansowej.

Według ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku:

Przez działalność inwestycyjną (lokacyjną) rozumie się nabywanie lub zbywanie składników aktywów trwałych i krótkoterminowych aktywów finansowych oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści. (art. 48b ust. 3 pkt 2).

W działalności inwestycyjnej przedsiębiorstwa wykazuje się m.in.:

• Wpływy:
  • ze sprzedaży środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych,
  • z inwestycji w nieruchomości, wartości niematerialne i prawne oraz aktywa finansowe,
  • z tytułu zwrotu krótko- i długoterminowych pożyczek udzielonych innym jednostkom,
  • z tytułu zwrotu zaliczek dotyczących działalności inwestycyjnej,
  • z tytułu pochodnych instrumentów finansowych,
  • z tytułu pieniężnych korzyści dotyczących wyżej wymienionych składników np.: odsetki od lokat,
• Wydatki:
  • ze sprzedaży środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych,
  • z inwestycji w nieruchomości, wartości niematerialne i prawne oraz aktywa finansowe,
  • z tytułu zwrotu krótko- i długoterminowych pożyczek udzielonych innym jednostkom,
  • z tytułu zwrotu zaliczek dotyczących działalności inwestycyjnej,
  • z tytułu pochodnych instrumentów finansowych,
  • z tytułu pieniężnych korzyści dotyczących wyżej wymienionych składników np.: odsetki od lokat.

Dzialalność finansowa biuro rachunkowe Lódź

Działalność finansowa – działalność przedsiębiorstwa, której przedmiotem jest pozaoperacyjne pozyskiwanie źródeł finansowania lub ich spłata (oraz związane z tym pieniężne koszty i korzyści), w wyniku których ulega zmianie wysokość i struktura wniesionego kapitału własnego oraz zadłużenia finansowego jednostki.

Działalność finansowa stanowi jeden z trzech z trzech podstawowych rodzajów działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo – obok działalności operacyjnej i inwestycyjnej.

Według ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku:

Przez działalność finansową rozumie się pozyskiwanie lub utratę źródeł finansowania [zmiany w rozmiarach i relacjach kapitału (funduszu) własnego i obcego w jednostce] oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści. (art. 48b, ust. 3, pkt. 3)

W działalności finansowej przedsiębiorstwa wykazuje się m.in.:

• Wpływy:
  • z wydania udziałów (akcji) i innych instrumentów kapitałowych oraz dopłat do kapitału,
  • z emisji długo- i krótkoterminowych dłużnych instrumentów finansowych,
  • zaciągnięcie kredytów i pożyczek (łącznie ze zrealizowanymi różnicami kursowymi),
  • pieniężne korzyści związane bezpośrednio z pozyskaniem kapitału.
• Wydatki:
  • płatności na rzecz właścicieli akcji lub udziałów jednostki z tytułu ich wykupu i zwrot dopłat do kapitału,
  • z tytułu podziału zysku, w tym z lat poprzednich,
  • spłata kredytów i pożyczek (łącznie ze zrealizowanymi różnicami kursowymi)
  • poniesione koszty na spłatę zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego,
  • zapłacone odsetki, prowizje bankowe i inne pieniężne koszty związane bezpośrednio z pozyskiwaniem kapitału.

Dowód księgowy biuro rachunkowe Lódź

Dowód księgowy − dokument będący podstawą dokonanego zapisu w księgach rachunkowych (np. faktura VAT).

Ustawa o rachunkowości wymaga, aby dowód księgowy zawierał:

• określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego
• określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej
• opis operacji gospodarczej, oraz jej wartość, w miarę możliwości określoną także w jednostkach naturalnych
• datę dokonania operacji, a także datę wystawienia dowodu (gdy sporządzono go pod inną datą)
• podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów
• stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, dowody księgowe powinny być:

• rzetelne - zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej
• kompletne
• wolne od błędów rachunkowych

Niedopuszczalne w dowodach księgowych jest dokonywanie wymazywania i przeróbek.

Wyróżnić można następujące rodzaje dowodów księgowych:

• zewnętrzne własne - przekazane w oryginale kontrahentowi
• zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów
• wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki

Podstawą do zapisów w księgach rachunkowych mogą być również dowody księgowe:

• zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów kilku dowodów źródłowych, które muszą być wymienione w dowodzie zbiorczym
• korygujące
• zastępcze - wystawione do czasu otrzymania dowodu zewnętrznego obcego
• rozliczeniowe - ujmujące dokonane uprzednio zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych

Kontrola dowodów księgowych prowadzona jest przez głównego księgowego lub upoważnione przez niego osoby. Potwierdzeniem przeprowadzenia kontroli jest podpis osoby odpowiedzialnej. Wyróżnia się:

• Kontrolę merytoryczną, która polega na zbadaniu danych zwartych w dokumencie pod względem ich zgodności z rzeczywistością, zbadaniu celowości operacji gospodarczej z punktu widzenia gospodarczego, zbadaniu zgodności z przepisami prawnymi.
• Kontrolę formalno-rachunkową, która ma na celu wykrycie wszystkich błędów formalnych oraz rachunkowych.

Dokument księgowy, który zawiera braki lub nieprawidłowości zwracany jest do odpowiedniej komórki lub osoby odpowiedzialnej w celu dokonania odpowiednich korekt.

 Dowody księgowe przechowuje się w taki sposób aby zabezpieczyć je przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnieniem, uszkodzeniem, zniszczeniem. Dowody księgowe przechowywane są w postaci oryginalnej, w określonym porządku w podziale na okresy sprawozdawcze.Mogę być przechowywane:

• w siedzibie firmy,
• poza siedzibą firmy, należy to zgłosić do właściwego urzędu skarbowego w terminie 15 dni od daty ich wydania, w razie kontroli trzeba zapewnić dostępność dokumentów podmiotowi kontrolującemu.

Dokumenty księgowe najczęściej przechowywane są przez okres 5 lat (wyłączając sprawozdania finansowe). Czas przechowywania dokumentów zależny jest od daty przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Bilans rachunkowość biuro rachunkowe Lódź

Bilans – zestawienie aktywów i pasywów jednostki sporządzane na początek (bilans otwarcia) i koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego) w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości. Należy do obowiązkowych sprawozdań finansowych.

Bilans stanowi fotografię składników majątkowych przedsiębiorstwa i źródeł ich finansowania w określonym momencie. Jest obowiązkowym elementem sprawozdania finansowego i informuje o zasobach kontrolowanych przez jednostkę oraz sposobach ich pozyskania (zobowiązaniach i kapitałach własnych).

W międzynarodowych standardach rachunkowości (MSR) zamiast określenia „bilans” funkcjonuje nazwa: „sprawozdanie z sytuacji finansowej” (ang. statement of financial position). MSR nie narzucają (w przeciwieństwie do ustawy o rachunkowości) sztywnego nazewnictwa oraz formy prezentacji danych finansowych jednostki w sprawozdaniu finansowym, stad też np. spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie sporządzające sprawozdania finansowe według MSR często stosują takie określenia jak w ustawie o rachunkowości, to jest „bilans” zamiast „sprawozdanie z sytuacji finansowej”.

Jedną z pozycji bilansu jest zysk / strata, wykazywany w drugim obowiązkowym elemencie sprawozdania jakim jest rachunek zysków i strat (rachunek wyników).

Aktywa

A.	Aktywa trwałe
	I.	Wartości niematerialne i prawne
		1.	Koszty zakończonych prac rozwojowych
		2.	Wartość firmy
		3.	Inne wartości niematerialne i prawne
		4.	Zaliczki na wartości niematerialne i prawne
	II.	Rzeczowe aktywa trwałe
		1.	Środki trwałe
			a)	grunty (w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu)
			b)	budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej
			c)	urządzenia techniczne i maszyny
			d)	środki transportu
			e)	inne środki trwałe
		2.	Środki trwałe w budowie
		3.	Zaliczki na środki trwałe w budowie
	III.	Należności długoterminowe
		1.	Od jednostek powiązanych
		2.	Od pozostałych jednostek
	IV.	Inwestycje długoterminowe
		1.	Nieruchomości
		2.	Wartości niematerialne i prawne
		3.	Długoterminowe aktywa finansowe
		4.	Inne inwestycje długoterminowe
	V.	Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
		1.	Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe
B.	Aktywa obrotowe
	I.	Zapasy
		1.	Materiały
		2.	Półprodukty i produkty w toku
		3.	Produkty gotowe
		4.	Towary
		5.	Zaliczki na dostawy
	II.	Należności krótkoterminowe
		1.	Należności od jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Należności od pozostałych jednostek
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń...
			c)	inne
			d)	dochodzone na drodze sądowej
	III.	Inwestycje krótkoterminowe
		1.	Krótkoterminowe aktywa finansowe
		2.	Inne inwestycje krótkoterminowe
	IV.	Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe

Pasywa
A.	Kapitał (fundusz) własny
	I.	Kapitał (fundusz) podstawowy
	II.	Należne wpłaty na kapitał ... (wielkość ujemna)
	III.	Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
	IV.	Kapitał (fundusz) zapasowy
	V.	Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
	VI.	Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
	VII.	Zysk (strata) z lat ubiegłych
	VIII.	Zysk (strata) netto
	IX.	Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
B.	Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
	I.	Rezerwy na zobowiązania
		1.	Rezerwa z tyt. odroczonego podatku dochodowego
		2.	Rezerwa na świadczenia emerytalne i podobne
		3.	Pozostałe rezerwy
	II.	Zobowiązania długoterminowe (powyżej 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	inne
	III.	Zobowiązania krótkoterminowe (do 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	z tytułu dostaw i usług
			e)	zaliczki otrzymane na dostawy
			f)	zobowiązania wekslowe
			g)	z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń
			h)	z tytułu wynagrodzeń
			i)	inne
		3.	Fundusze specjalne
	IV.	Rozliczenia międzyokresowe
		1.	Ujemna wartość firmy
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe

Bilans jednostki gospodarczej powinien posiadać następujące cechy:

• zupełność,
• rzetelność,
• sprawdzalność,
• ciągłość,
• przejrzystość.

Zupełność bilansu oznacza, że obejmuje on dane dotyczące zdarzeń gospodarczych, które wystąpiły w danym okresie. Rzetelność, to prezentacja składników zgodnie ze stanem rzeczywistym co do ich rodzaju i wartości. Sprawdzalność, to możliwość porównania pozycji bilansu ze źródłami z których pochodzą pod względem kompletności i poprawności. Zasada ciągłości oznacza, że bilans zamknięcia jednego okresu jest bilansem otwarcia następnego okresu. Przejrzystość bilansu jest zachowana, gdy bilans przyjmuje odpowiednią formę prezentacji, pozycje są grupowane według treści ekonomicznej, ich ujęcie umożliwia analizę stanu środków i źródeł ich finansowania oraz orientację w sytuacji finansowej.

Zgodnie z IV Dyrektywą Unii Europejskiej bilans może być sporządzony w układzie jednostronnym lub dwustronnym.

W formie dwustronnej składniki majątku (aktywa) są wykazywane oddzielnie od źródeł ich finansowania (kapitału własnego i zobowiązań). W wersji jednostronnej aktywa są przedstawiane na przemian ze źródłami ich finansowania. W układzie jednostronnym uwidacznia się podejście właścicielskie: jest on tak prezentowany, aby dostarczał informację inwestorowi o wartości kapitału równoważonego aktywami netto. Formę dwustronną uznaje się za tradycyjną, jest ona stosowana szerzej niż jednostronna.

Tradycyjny bilans przedsiębiorstwa nie ujawnia wielu kategorii niematerialnych czynników wytwórczych charakterystycznych dla gospodarki opartej na wiedzy. Dlatego zgodnie z zasadami nowego działu rachunkowości finansowej, tj. rachunkowości aktywów kompetencyjnych i kapitału intelektualnego, zaleca się, aby obok tradycyjnego bilansu sporządzać bilans oparty na wiedzy lub bilans pełny. Bilans oparty na wiedzy stanowi logiczne rozwinięcie tradycyjnego bilansu, który został uzupełniony po stronie aktywów o część „Aktywa kompetencyjne” oraz po stronie pasywów o część „Kapitał intelektualny”. Aktywa kompetencyjne składają się z następujących pozycji sprawozdawczych: wiedza, umiejętności, doświadczenie oraz projekty badawcze. Na kapitał intelektualny składa się: kapitał intelektualny przyjęty, kapitał intelektualny wytworzony oraz kapitał doświadczenia. Z kolei bilans pełny dodatkowo zawiera części „Aktywa marketingowe” oraz „Kapitał relacji z otoczeniem”. Wprowadzenie tych kategorii sprawozdawczych nie narusza równowagi bilansowej, ponieważ wartości ekonomiczne prezentowane w nowych pozycjach bilansowych wynikają z dwustronnych zapisów operacji gospodarczych na odpowiadających im kontach księgowych. Bilans oparty na wiedzy oraz bilans pełny stanowią fakultatywny element sprawozdania finansowego, który można dołączać do informacji dodatkowej. Takie uzupełnienie sprawozdania finansowego, choć nie jest obowiązkowe, pozytywnie wpływa na jego cechy jakościowe, tj. istotność, wiarygodność, wierne odzwierciedlenie, przewaga treści nad formą oraz kompletność.

Aktywa trwale biuro rachunkowe Lódź

Majątek trwały, aktywa trwałe – część aktywów jednostki gospodarczej o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok obrotowy. Aktywa trwałe charakteryzują się tym, że wykorzystywane są do realizacji wielu cykli operacyjnych, zużywając się stopniowo. Zgodnie z artykułem 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o rachunkowości przez aktywa trwałe rozumie się aktywa jednostki, które nie są zaliczane do aktywów obrotowych. Inna definicja aktywów trwałych to: kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe powstałe w wyniku zdarzeń przeszłych, o wiarygodnie określonej wartości, o okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż jeden rok, które w przyszłości spowodują wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

W skład majątku trwałego wchodzą:

• wartości niematerialne i prawne,
• rzeczowe aktywa trwałe: środki trwałe, środki trwałe w budowie, zaliczki na środki trwałe w budowie,
• należności długoterminowe,
• inwestycje długoterminowe,
• długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.